انواع فضاهای عمومی شهری
خیابانها، مهمترین فضاهای همگانی هسته مرکزی شهر هستند که فضای بین بر ساختمان ها در دو سوی معبر، شامل پیادهروها را در نظر میگیرند و به دلیل در معرض دید بودنشان، خیابانها میتوانند نقش مهمی را در ایجاد تصویری منسجم، واحد و مثبت از شهر ایفا کنند. دیگر انواع فضاهای همگانی مانند پارکها، میدانچهها، گذرگاههای سرپوشیدهی تجاری (بازارچهها)، نگارخانهها نیز میتواند به تثبیت و تحکیم شخصیت مرکز شهر به عنوان یک مکان کمک کنند. (مرشدی، مدیری، 1392 به نقل از پامیر، 1389).
میادین خیابان، یک فضای باز عمومی کوچک اندازه در مجاورت پیاده رو و چسبیده به خیابان است که یا به دلیل عریض شدن پیاده رو و یا به دلیل امتداد آن در زیر یک گذرگاه طاقدار ایجاد می شود. این فضا معمولاً برای نشستن در یک بازه ی زمانی کوتاه جهت انتظار یا تماشا استفاده می شود. مردها بیشتر از زن ها از این فضا استفاده می کنند.
فضای مشترک نیز قسمتی از ساختمان های با تراکم بالا و جدید هستند. کارکرد اصلی آنها ایجاد جذابیت برای ساختمانهای تابعه است. معمولاً مالکیت خصوصی دارند اما دسترسی برای عموم آزاد است. در بعضی موارد این فضاها بعد از زمان اداری بسته میشوند.
پناهگاه شهری نیز نوعی میدان است که در آن بیشتر به گیاهکاری پرداخته شده و مانند پارک یا باغ بوده و اندکی از خیابان جدا است. مکان و طراحی خاص این فضا، آن را از سر و صدا و فعالیت های شهری دور کرده است. این فضا معمولاً برای صرف ناهار، مطالعه و فعالیت های اجتماعی، مورد استفاده است و تنها فضایی است که زنان را بیشتر از مردان و یا حداقل به اندازه مردان به خود جذب میکند. فضاهای عمومی بزرگ بسیار به تصورات ما از میادین قدیمی نزدیک است. وقتی این فضا در میان کاربریهای دیگر از جمله محل کار، خرده فروشی، انبار و حمل و نقل عمومی قرار می گیرد، افراد بیشتری و متنوع تری را نسبت به سایر گونه های میدان از فاصله های دورتر به خود جذب می کند. این فضا آنقدر بزرگ و انعطاف پذیر است تا برای هرگونه فعالیت نظیر افرادی که برای ناهار به آنجا می آیند، کافه های دائر در فضای باز، عابرانی که صرفاً از آنجا عبور می کنند، کنسرتهای گاه به گاه، نمایشهای هنری، نمایشگاهها و مسابقات، فضا وجود داشته باشد. این فضاها معمولاً متعلق به عموم هستند و از آنها با نام "قلب شهر" نام برده میشود (همان).